Kültür Cenneti

Geçerli kanunlara göre erkekler ve kadınlar olmak üzere Rusya vatandaşları 18 yaşına bastıktan sonra evlenebilirler.

Gerçek hayatta ise bu hakkını kullanmak isteyenlerin sayısı fazla değildir. Ruslar daha büyük yaşlarda evlenmeyi tercih etmektedirler. İstatistiklere göre kızlar 22-23, erkekler ise 25-26 yaşlarında evlenmektedirler.

Günümüzde düğün öncesinde seyrek de olsa nişanlılık geleneğine uyulur. Belli bir tanışma süresinden sonra genelde genç delikanlı, genç kıza sorar: Benimle evlenmek ister misin? Eğer kız kabul ederse yakın dostlarına ve akrabalarına bunu haber ederler. Kanuna göre evlilik çiftin ikamet adresine göre evlendirme dairesine başvurmasından bir ay sonra yapılabilir. Rusya’da bu dairenin tam adı Medeni Durum İşlemleri Tescil Dairesi’dir (ZAGS). Verilen bir aylık süre ise bir deneme süresi gibidir, bu süre içinde evlilik gibi çok ciddi bu adımın atılmasından önce iyice düşünmek için verilen imkandır.

Nikah töreni sırasında gelin ve damat bu evlilik yüzüklerini sağ elin yüzük parmağına takarlar. Karı ve koca tüm evlilik hayatı boyunca bu evlilik yüzüklerini takarlar. Eğer bir insan evlilik yüzüğünü sol elinde taşıyor ise bu ya bir zamanlar evli olduğunu, şu anda boşanma ya da eşini kaybettiği için yalnız olduğunu gösterir.

Düğüne hazırlığın önemli bir bölümü gelinlik ile ilgilidir. Çarlık Rusya’sında kızlar gelinliklerini kendi elleri ile çeyiz

olarak hazırlarlardı.Şimdi ise gelinlik mağazadan satın alınır ya da özel sipariş üzerine dikilirdi. Eski zamanlarda gelin kırmızı renk gelinlik giyerdi. 

Bundan sonra mutlu çift akrabalarının ve dostların eşliğinde gelinin evini terk eder. Herkes otomobillere oturur ve düğün alayı ZAGS’a doğru hareket eder. Gelin ve damat farklı otomobillerde giderler. Resmen karı koca ilan edildikten sonra aynı otomobile binebilirler.

ZAGS görevlisi gelin ve damada evlenmeye rızaları olup olmadığını sorar. Evet cevabını aldıktan sonra onları masaya davet eder ve atacakları imzalar ile evlilik bağlarını tescil etmelerini ister. Ardından kutlamalar, fotoğraf makinelerin flaşları, kristal kadehlerle şampanya gelir. ZAGS çıkışında yeni evliler başlarına gül yaprakları, ayaklarına bozuk para serpen misafirlerin çapraz ateşi ile karşılaşırlar. Bu şekilde yeni kurulan aile için aşkın ebedi olması ve refah dileklerini ifade etmektedirler.

Rus halkının özel hesap edilen geleneklerinden biri – tabak kırmak özelliğidir. Bu, genellikle, insan hayatındaki değişikliklere ilişkin meydana çıkır. Örneğin, çocuk doğdukta, düğünde ve insan öldükte.

Çocuk dünyaya geldikte özel camda pirinç veya yulaf lapası pişirirler. Bu yemeği misafirler yemeklerini bitirdikten sonra servis ederler. Tabağa başkalarından daha çok para bırakan misafir tabağı kırmak şerefine nail olur. Tabak kırıldığı zaman onun içindeki lapa olduğu gibi, yani dökülmemiş kalmalıdır. Bu gelenek ailede mutluluk, bolluk, zenginlik olacağı anlamındadır. İlk olarak genç anne yemeğin tadına bakmalıdır. Misafirlerden sonra artık kalan lapanı ev sahibi evcil hayvanlara verir veya bahçede dağıtır. Eğer bebek erkek çocuksa yastığın altına bir bıçak, eğer kız çocuksa – makas koyarlar. Bunu bebeği tehlikelerden, nazardan korumak için yaparlar.

Düğün gününde de tabak kırarlar. Eğer genç gelin eşikten dürüst bir kız olarak geçmişse, ertesi gün kaynana kendisinin en pahalı tabağını kırar. Tabak çok küçük parçalar halinde kırılmalı, paramparça olmalıdır. Bu gelenek gençlerin hayatının bolluk ve zenginlik içinde geçmesine bağlı.

Bir kötü haber geldiğinde, ailede üzüntü olduğunda veya biri öldüğünde, mutlaka siyah bir elbise giyer ve siyah şal örterler. İlginç geleneklerden biri budur ki, bir kişi öldüğünde masa örtüsü ters tarafına örtülür, ve tabaklar da onun üzerine ters yerleştirilir. Kaşıkları bile farklı, ters yüzüne çevrilmiş halde koyarlar. Bunu o yüzden yaparlar ki, ruhların da başkaları ile birlikte masa arkasında oturduklarına inanıyorlar. Ölen kişinin cenaze töreninden sonra yakınları su veya buğdayla dolu tabak kırarlar. Bu, geri kalan torunların sağ ve sağlıklı kalmaları içindir.

Cenaze töreninde, tabutun altına demir nesne, kafası tarafa ise su ile dolu cam yerleştirilir. Bu, ruhların huzur içinde yatmaları içindir.

Ruslar pencerenin dış dünya ile büyük bir ilişkisinin olduğunu düşünürlerdi. Örneğin, pencereden tükürmez, kedi bırakmaz, su dökmez, kemik atmazlar. Bir kişi öldüğünde, pencere kenarına balı su koyarlardı. Ölen kişin ruhunun bu suda çimdiyi ve temizlendiği düşünülerdi. Suyu bir gün saklarlardı. Eğer vaftiz edilmemiş bebek ölmüşse, onun tabutunu pencereden çıkarırlardı.